100 yıl önce 22 Ekim 1906'da Fransa'da 67 yaşında zatürreden öldü Paul Cezanne. Ardında tüm yaşamı boyunca tam olarak da anlaşılamamış bir sürü eser bırakarak.
Ölümünden çok sonra tüm dünyanın tanıyacağı ressam Picasso onun için "Kübizmin babasıydı" dedi. Cezanne ise yapıtlarını ne kübizm ne empresyonizm ne de fovizm olarak tanımlamadı ve sadece kendi yolunu aradı. Bunun için çok titiz ve neredeyse takıntılı bir biçimde çalıştı nitekim hastalanmasının sebebi de fırtınada çalışıyorken soğuk almasıydı.
Cezanne'ın tabloları 1864 den 1869'a dek sürekli Paris Salon Jürisi'nce reddedilmiş ve ancak reddedilen eserler arasında 1863 te sergilenmiştir. Onun da etkilendiği pek çok ressam vardı kuşkusuz ama dikkatli incelediğinizde onda hiçbirinde olmayan bir yenilik, o zaman için bana kalırsa devrimsel bir teknik var.
O dönemin ressamlarına baktığınızda Braque ve Picasso'nun kübizmin ilk eserlerini verdikleri yapıtlarda Cezanne'ın peyzaj ve natürmortlarındaki geometrik, köşeli, darbeli ve perspektifin bozuma uğradığı yapıları daha abartılı olarak bulmak mümkün. Hatta bana kalırsa Picasso'nun "Avignon'lu Kadınlar" adlı tablosunun ilham kaynağı kesinlikle Cezanne'ın "Yıkanan Kadınlar"ıdır.
Böylesine büyük bir ressamın öncülüğünü yaptığı ve müjdelediği ise gelecek yüzyılın resmi idi ama dönemindekiler bu zevki ona tattırmadılar. O ise Aux en Provence'daki münzevi hayatında günlerce sadece çizdi, çizdi, boyadı, karaladı, uykusuz kaldı, yine çizdi yine boyadı hiç durmadan. Aradığını bulduğunda altına imzasını attı. Ama sonra yine tatmin olmadı aramaya devam etti.
Ölümünden 100 yıl sonra Paul Cezanne'dan bize kalan, sanatçının bitmek bilmeyen arayışları ve sonsuzluğa meydan okuyuşudur.
Blog,Blog Milliyet,Alıntı,Bayram Cigerli, bayramcigerli.blogspot.com, Kültür,Sanat,
Kayıtlar
0 Comments:
Yorum Gönder