İslamiyetten Önce Arap Yarımadası

 İslamİyet'İn Doğuşu ve Yayılışı

1. İslamİyet'ten Önce Arap Yarımadası

a. Siyasi Durum :

          Arapların kökeni Sami ırkından gelmektedir.

          Samîler, Arap Yarımadası'nda yaşamışlar, zamanla buradan dağılarak İlk Çağdan bu yana Mezopotamya, Suriye, Filistin bölgelerinde etkin rol oynamışlardır.
 Arabistan'da İslamiyet'ten önce kurulan devletlerin başlıcaları şunlardır:

1. Güney Arabistan Devletleri :

a. MAİN DEVLETİ (M.Ö. 1200-650)
Yemen'de kurulan üç büyük devletten biridir.Başkenti, Main kentidir.
 

b. SABA DEVLETİ (M.Ö. 950 - 115)
Main Devleti'nin yıkılışından sonra Yemen'e, Sabalılar egemen olmuşlardır. Başkentleri Ma'rib kentidir.

c. HİMYERÎ DEVLETİ (M.Ö. 115 - M.S. 525)
Saba Devleti'nin yıkılışı ile güç kazandılar.
 

2. Kuzey Arabistan Devletleri :

 NABATÎLER,  GASSANİLER,  HÎRE ARAP KRALLIĞI

a. Nabatîler :
Nabatîler, Arabistan'ın kuzeybatısında M.Ö. 4.yy.da kurulmuştur. Başkenti Petra kentidir
 

b. Gassaniler :

Yemen kökenli olup, Suriye'ye yerleşmişler ve Hıristiyanlaşmışlardır. Başkentleri Şam'dır.

c. Hire Arap Krallığı :

Yemen kökenli olup, Irak'taki Hire kenti çevresine yerleşmişlerdir.

Genel Değerlendirme :  Arap yarımadasında önemli bir siyasi güç ortaya çıkmamıştır.Devletler genel olarak, kabilelerin oluşturduğu küçük krallıklar şeklinde siyasi varlıklarını sürdürmüşlerdir.

b. Din ve İnanış :

          İslamiyet'ten önce , Arapların büyük çoğunluğu puta tapıcıydı. Her kabilenin kendine özgü putu bulunurdu.

          Kabe, Araplarca kutsal sayılırdı. Burada Arap kabilelerinin putları bulunurdu. En önemli putları "Hübel-Lat-Menat-Uzza"dır.

          Araplar putları ziyaret için Kabe'ye gelirler ve kurban keserlerdi. Ziyaret zamanlarında kabileler arası çatışmalar yapılmazdı. Bu nedenle bu zamana "Haram Ayları" denilmiştir.

          Puta tapıcılık yanında, Mecusilik ( Zerdüştlük), Musevilik, Hristiyanlık gibi dinler de yaygındı. Ayrıca Hz.İbrahim!in dinine inananlar da vardı.Bunlara " Hanif " denilmiştir.

c.  Sosyal ve İktisadi Hayat

          Arapların genel olarak yaşam biçimleri göçebe ve yerleşik olaraktı. Göçebe yaşam süren Araplara "Bedevi" denilirdi.

          Erkeğin egemen olduğu bir aile yapısı vardır.

          Çok eşli evlilikler yaygındı. Kadınların miras hakkı yoktu.

          Kabileler arasında rekabet ve kan davaları yaygındı. Çöl yaşamının zorluğu, su kaynaklarının azlığı, yiyecek sıkıntısı bu rekabet ve kavgaların sebepleridir.

          Hicaz bölgesinin en önemli ticaret merkezleri Mekke, Medine ve Taif'ti. Mekkeliler daha çok ticaretle, Medineliler ise daha çok tarımla uğraşmışlardır.

          Göçebelerin en önemli geçim kaynağı hayvancılık, yerleşiklerin ise tarım ve ticaret olmuştur.

ç. Dil ve Edebiyat

          Araplar arasında iki tür yazı vardı. Himyeri ve Nebatlılara ait olan yazılardan, bugünkü Arap Alfabesinin kökeni Nebatlılara ait olanıdır.

          İslamiyet öncesi Araplar arasında hitabet ve şiir sanatları gelişmişti.

          Kabe'yi ziyaret zamanlarında şairler yazmış oldukları şiirleri  "Suk-u Ukaz "panayırında okurlardı. Düzenlenen şiir yarışmalarında kazanan eserler, Kabe'nin duvarlarına asılırdı. Bunlara "Muallakat-ı Seb'a" ( Yedi Askı) denilirdi.

          En önemli şairleri "İmr -ül-Kays" tı.