Yokluğun hiç bir kelimeye denk gelmiyor...

Yokluğun hiç bir kelimeye denk gelmiyor. Özlüyorum, çok çok özlüyorum. Candan öte seviyorum.

Aslında bir blog yazısı yazmak istemiyordum. Daha bir üzücü daha bir hassas oluyor sanki. Beni tanıyanlar, dostlarım, merak edenler varmış. Merak etmeyin haberlerinizi alıyorum.

Bugün tam 20 gün oldu bebeğimi canımı kaybedeli. Onsuz geçen 20 gün bana sanki aylar gibi geldi, geliyor. Hala odada yatağında yatıyor sanıyorum, gözlerim kulaklarım onu arıyor. Annem canımın içi gözümün nuru biricik bebeğim olmadan çok zor geliyor herşey. Yaptığım, yaşadığım herşey bir külfet gibi sanki.

En zoru da bayram oldu. Henüz çok çok yeniyken bayramlaşmak için annemin kabrine gitmek çok zordu, çok çok üzücüydü. Artık hiçbir bayramın tadı, anlamı yok. Zamanla alışılacak, acımız hafifleyecek ama henüz çok yeni çok taze herşey.

Uzun bir süre blog yazabileceğimi sanmıyorum. Aklımı dağıtmak, kendimi meşgul etmek için bir işe başladım. Henüz üç gün oldu. Zaman ne gösterir bilinmez. Uzun zamandır çalışmadığım için çok zor geliyor şimdi herşey. İş değilde ne bileyim zor işte. Temelli değilde uzun bir ara verdiğim sayın siz. Görüşmek dileğiyle. 

Allah'a emanet olun. 

Sevgiler.