Doğunun filozofları denince aklıma ilk gelen isim Ömer Hayyam oluyor nedense. Herkes onu şair olarak bilir, şiirleriyle tanır. Oysaki Ömer şairliği kadar filozof, matematikçi, astronom, doktor ve doğa bilimcisi yönleriyle de hayatın içinde olmuştur. Hayyam, doğulu bir düşünce ve şiir adamı olmasına rağmen batıda gerçek değerini bulmuştur. Yunan filozoflarıyla bir yakınlığı olduğu için mi ya da gelenekleri
kırıp özüne inmek istediği için mi bilgin olduğu kadar bilimden kuşku duyduğundan mı yoksa… Sanırım bunda Hayyam’ın şiirlerinin kendi yazdığı orijinallerinin olmamasının ve halkın meydanın anlayacağı dille konuşmuş olmasına rağmen bu kelimelere halkın zor anlayacağı yada yanlış anlayacağı anlamlar yüklemiş olmasının da katkısı olmuştur. Yani bunda birazda Hayyam’ ı çevirenlerinde etkisi olmuştur. Fransızlar da aynı şeyi Homeros’a yapmadılar mı Homeros’u yüzyıllarca bir akademi üyesiymiş gibi konuşturmadılar mı? Ben bu çeviriler içinde Sabahattin Eyuboğlu’nun çevirisini beğenirim. Zaten Hayyam’ın dörtlüklerini ondan tanıdım diyebilirim.
Hayyam’ı sevmemin en önemli nedeni benim gibi onunda cevap aradığı sorular olmasıdır… Kimim ben? Evrendeki yerim ne? Evrende zaman neden bu kadar uzun? Neden insan ömrü çok kısa? Neden kavrayış gücüm evreni anlamama yetmiyor? Evrenin sonsuz zamanı karşısında bir göz kırpması kadar kısa olan insan ömründe neden benlik davası, mal, mülk, para, şöhret, batıl inançlar, anlamsız savaşlar peşinde koşup duruyoruz? Evet neden cehaletin karanlıklarında bir birimizle didişip duruyoruz bunu hiçbir zaman anlayamayacağım. Bu konuda söylenecek çok şey var ancak bu seferlik Ömer Hayyam’ın bir dörtlüğüyle sözlerimizi noktalarken söylenecek sözleri ileriki bir zamana bırakalım…
Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.
Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.
Sabahlar, akşamlar, sevinçler, tasalar yok.
Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok.
Blog,Blog Milliyet,Alıntı,Bayram Cigerli, bayramcigerli.blogspot.com, Kültür,Sanat,
Kayıtlar
