Çocukluğumuzun bugünümüzü aydınlatan pırıltıları vardır. O zamandan bu zamana uzanırlar ve aydınlattıklarıyla bizi şaşırtırlar.
Okuma- yazma ile tanıştıktan sonra en büyük merakım olmuştur yazılanlar.Ve babamın dükkândan getirdiği okunmuş gazetenin sayfaları…. Ne büyük keyifti o sayfaları
çevirmek. Ve ne büyük keyifti resimler haricinde anlayacak bir şeyler keşfetmek… Cenaze ilânları dahil okuyabildiğim her noktasını okurdum gazetenin. Anladığım karınca kadar olsa da yılmazdım.
Şimdi o günlerden kalan bazı satırlar öyle zamanlarda ortaya çıkar ki , neredeyse gazete sayfasındaki yerini hatırlamama ben bile şaşarım.
İşte böyle bir satırdan kalan başlık öyle kazınmış ki beynime beni nerelere götürdü bilseniz…. "Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin ?"
Ne Abidin Dino'yu, ne de Nazım 'ı bilirdim. Ama bu cümleyi yıllarca hiç unutmadım. Belki de aklıma geldikçe tekrarladım. Kimbilir….
Nazım’ın şiirini okudum tabii.Hatta ezberimdedir.
“ Sen Mutluluğun Resmini Yapabilir Misin Abidin?
İşin kolayına kaçmadan ama
Gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil
Ne de ak örtüde elmaların
Ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolaşan kırmızı balığınkini
Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?
1961 yazı ortalarındaki Küba'nın resmini yapabilir misin?
Çok şükür çok şükür bugünü de gördüm
ölsem gam yemem gayrının resmini yapabilir misin üstad?
Nazım HİKMET “
Mutluluğun resmini çizmek... Müthiş birşey olsa gerek..
Bu resmin yapıldığını da bilmiyordum. Sadece sözde, şiirde kalmış yapılamazın vurgusu gibi geliyordu. Abidin Dino ‘nun ressam olmasını bilmekten öte gidememişim.
Sonradan tutkunu olduğum bir resim buldum bir gün nette. Müthişti... Ne ressamını biliyordum, ne bir adı olduğunu. Ama bana mutluluğu anlatıyordu. Tüm olumsuzluklara rağmen mutlu olmayı. Birbirine sarılmayı. Birbirinin sıcaklığında ısınmayı…. Umudu belki...
Ve o resmin Abidin Dino'nun "Mutluluk" resmi olduğunu öğrenmek beni tarifsiz duygularla donadı… Bu günün dünyasından bakınca, bunun saçmalık olduğunu söylese de bir arkadaşım…
Bu duyguları paylaşmak istedim bu gün…
Mutluluk, diyordu , bir dostum, an benim için. Anlardan toplanan zaman belki de…. Belki bir yaşam…
Ya sizce ?
yaçopal / G: Ç
Blog,Blog Milliyet,Alıntı,Bayram Cigerli, bayramcigerli.blogspot.com, Kültür,Sanat,
Kayıtlar
