Nedense ülkemde taşlar hak ettikleri yeri çok zor buluyor ve bu arada nice değerleri de ilgisizliğimizden kaybediyoruz...
Beyin göçü hep sorunumuz oldu ve olmaya devam ediyor. Yakınıyoruz fakat, kılımızı da kıpırdatmıyoruz elimizden uçup giden beyinlere karşı... Bir vurdumduymazlık içinde kahroluyoruz ama, dik duramıyoruz...
Ülkemde görsel sanatlar çevresinde köşe başları sayıları çok az olan birileri tarafından sanki tekele alınmış, o çevreye girmek aslanın midesinden ekmeği almak kadar zor kılınmış: isterseniz yedi başlı ejderha olun sanatınızla, sizi görmek istemezler...
Geçtiğimiz haftalarda bazı ulusal gazetelerimizde resim sanatımız masaya yatırıldı. Masaya yatıranlar bir bakıma sanki günah çıkardılar ve okuyanların yüreği “cız” etti... Ülkem yıllarca Batı sanatının gölgesinde bırakılmış ve sanatı kurtarmaya soyunmuş olanlar da, Batı sanatını ülkem adına pazarlamışlar... Bugün gerçekleri görmenin ışığında masaya yatırıyorlar resim sanatımızı ama, insan “Biraz geç olmadı mı” demekten kendini alamıyor...
Her neyse burada daha fazla söz etmeden konuyla ilgili olarak yazılmış olan bir şiiri gündeme getirmek istiyorum. Bakın ne güzel anlatılmış ülkemin görsel sanatlar kulvarı. Şiiri yazan sanatçı uzun yıllar ülkemizden uzakta ki sanat kulvarlarında, yurdumun sanat imajını doruklara taşımış biri. Fakat, ülkemde karşılaştıkları onu aşağıdaki şiiri yazmaya yöneltmiş...
NOT: Bu şiirin telif hakkı yoktur isteyen istediği gibi alıntı yapabilir yeter ki resim sanatımız tekelcilerin elinden kurtulabilsin.
Üç beş kişinin elinde ressamın kaderi
Ülkem demokratik yurdum...
Çeteler oluşmuş Anadolu’mda
Anneler ağlarken
Çocuklar yalnızlığın uç tepelerinde
Ve ülkemde
Doğduğum vatanımda
Bir kucak sevgiye hasret kalmışım
Keşke dönmeseydim diyorum
Keşke ölseydim de görmeseydim...
Yıllarca uzaktaydım
Ülkemin sanatı için ne savaşlar verdim
Kimseler bilmiyor ki
Bilmek istemiyor ki...
Sanatta en iyi olmuşum
Resimlerimde dünyayı uçurmuşum
Bir gün ülkemi yere vurmak isteyenlere
Yabancı diyarlarda karşı durmuşum
Öldürmek istemişler
Sıyrılmışım...
Ve öz vatanımda onlar
Ve önümü kesmek isteyenler
Ve çeteler oluşturarak sanat çevremizi kirletenler
İşte, çaresizim bunlara karşı
Ülkem vermiyor o desteği
Yaşamımı ortaya koyarak ülkem için verdiğim, verdiğim...
70 milyon insan yaşıyor yurdumda
70 milyon kalp çarpıyor sanat için
Sanatı yönetmeye soyunmuş bazıları
Kendi çıplaklıklarından habersiz
70 milyonu uyutmaya bakıyor
Üç beş kişinin elinde ressamın kaderi
Ülkemin sanat geleceği köreltilmiş
Meydanda onlar
Heryerde onlar
Meslekleri ön kesmek
Yaptıkları ülkemin değerlerini yıpratmak
Ve bir gün kendi girecekleri çöplükte
Bizleride kokuşturmak...
Nasıl göz yumarız ki
Nasıl hazmederiz ki
Elbet gün ağaracak bir gün
Kimin Batı’nın eteklerine sığındığı
Kimin milleti nasıl kandırmış olduğu
Ve kimlerin üçkağıt bir düzeni sanata taşıdıkları
Çıkar su yüzüne...
Şu anda ses getiremesek de
Bir volkan gibi
Bir çığ gibi büyüyerek
Yurdumun sanat alanında
O kötüleri
O talihsizlikleri
Sesimizle boğacağız
Sanatımızla ezeceğiz
Tıpkı şimdilerde sadece üç beş kişi olarak
Şimdilerde onları sanatımızla ürküttüğümüz gibi...
Yazdık anlamadılar
Kızdık dinlemediler
Ve sanki sahte sırça köşklerini kaybetmek korkusu ile
Yanıtsız kaldılar
Adsız kaldılar...
Kaçın ey sefiller
Yağlayın tabanları
Az da olsa birileri sanatıyla
Yurdumda efsaneler yaratıyor
Tövbekar olmak zamanınız gelmediyse
Gidin haç çıkarın belki sizi o kurtarır
Sığındığınız Batı sanatı alnınıza damgasını vurur...
Blog,Blog Milliyet,Alıntı,Bayram Cigerli, bayramcigerli.blogspot.com, Kültür,Sanat,
Kayıtlar
